„Terytorium zerowego bezrobocia”: przydatny, ale kosztowny system, według Trybunału Obrachunkowego

Eksperyment „Zero Long-Term Unemployment Territory” (TZCLD) „udowodnił swoją przydatność na poziomie lokalnym” , ale system jest kosztowny i jeśli ma być stały, jego zarządzanie musi powrócić do prawa zwyczajowego – uważa Trybunał Obrachunkowy w raporcie opublikowanym w czwartek 19 czerwca.

Eksperyment ten, ustanowiony ustawą w 2016 r., opiera się na idei, że „nikt nie jest bezrobotny” . Pozwala on dobrowolnym terytoriom „od 5 do 10 000 mieszkańców” na tworzenie „przedsiębiorstw nastawionych na zatrudnienie” (EBE), które zatrudniają na stałe osoby pozostające bez zatrudnienia – wspominają Sages.

Został on przedłużony w 2020 r. i ma się zakończyć 30 czerwca 2026 r. Parlament musi zdecydować o jego losie przed upływem tego terminu. W międzyczasie Trybunał postanowił zbadać ten „pojedynczy obiekt” , który pod koniec 2024 r. dotyczył 83 terytoriów , z 86 EBE i „3290 pracowników w wyniku długotrwałej utraty pracy” .

Początkowo pomysłodawcy eksperymentu zakładali, że zebrane pieniądze będą równoważne całkowitym kosztom wsparcia dla bezrobotnych, szacowanym na 18 000 euro na osobę rocznie. Jednak, jak podkreśla Trybunał, „szacunek ten został obalony” przez oficjalny raport z 2019 r. Mędrcy wskazują, że eksperyment wymaga „znacznych zasobów, zarówno ludzkich, jak i finansowych”.

Zauważają „wyraźną” nierównowagę finansową: wydatki państwa w 2024 r. wyniosą 57,1 mln euro (w porównaniu do 5,8 mln w 2017 r.), a resortów 7,5 mln euro.

„Kwota finansowania publicznego w 2023 r. w porównaniu do liczby pracowników korzystających z eksperymentu w przeliczeniu na pełny etat (FTE) pokazuje roczny koszt 28 000 EUR na FTE” – zauważa raport. Jest to więcej niż w przypadku innych programów integracyjnych, takich jak firmy dostosowane (18 000 EUR) lub firmy integracyjne (12 000 EUR).

Mędrcy wskazują również na „nietypowe zarządzanie” . Pilotaż eksperymentu powierzono stowarzyszeniu, które zarządza terytorialnym funduszem eksperymentalnym na rzecz długotrwałego bezrobocia (ETCLD), którego monitorowanie przez administracje państwowe odbywa się „w minimalnym zakresie” .

Sąd uważa również, że „konieczne jest położenie kresu zarządzaniu funduszami publicznymi, których dotyczy stowarzyszenie” i życzy sobie , „aby podejście to było częścią polityki common law na rzecz zatrudnienia” . Wśród jego zaleceń znajduje się również potrzeba oceny kosztów długotrwałego bezrobocia „w celu ustalenia wysokości składki państwa” .